Komornicy mają wątpliwości, czy powinni być uznani za podmioty wykonujące samodzielną działalność gospodarczą. Podkreślają bowiem, że są oni podmiotami prawa publicznego, wykonującymi czynności organu władzy publicznej. Samodzielność organizacyjna czy finansowa nie oznacza ich zdaniem, że wykonują oni opodatkowaną działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Ministerstwo Finansów uważa, że koszt podatku VAT ponosi komornik, a nie ostateczny konsument (dłużnik bądź wierzyciel). Po stronie komorników opowiada się jednak większość sądów administracyjnych, które podkreślają, że komornik sądowy wykonując czynności egzekucyjne nie występuje w roli podatnika. Sądy swoje poglądy popierają m.in. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, w którym uznano, że komornicy powołani są do pełnienia funkcji publicznej, a ustawodawca powierza im wykonywanie czynności egzekucyjnych w sprawach cywilnych. Trybunał stwierdził, że choć komornik ponosi ryzyko finansowe swojej działalności, nie ma statusu przedsiębiorcy. Jednak Sąd Najwyższy oraz niektóre sądy administracyjne uznały, że: komornik sądowy, określając wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego, nie może podwyższyć opłaty egzekucyjnej o stawkę podatku od towarów i usług. Wątpliwości pozostają zatem nadal nierozstrzygnięte. W przeważającej części sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach stoją po stronie komorników, uznając iż nie są oni podatnikami VAT, natomiast MF opowiada się za opodatkowaniem działalności komorniczej, co znalazło poparcie w ww. uchwale Sądu Najwyższego.