Z dniem 1 czerwca 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw. Ustawą dopuszczono kierowanie do pracy tymczasowej oprócz osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas określony, także na podstawie umowy prawa cywilnego. Przepis ten ustanawia zakaz powierzania pracownikowi tymczasowemu tego samego rodzaju pracy, jaką wykonywał pracownik pracodawcy użytkownika zwolniony z pracy z przyczyn nieleżących po jego stronie w okresie ostatnich 3 miesięcy poprzedzających termin rozpoczęcia pracy przez pracownika tymczasowego. Przewidziano też ograniczenie terytorialne, uniemożliwiające wykonywanie takiej pracy w jakiejkolwiek jednostce organizacyjnej pracodawcy użytkownika położonej w gminie, na terenie której znajduje lub znajdowała się jednostka organizacyjna, w której pracował zwolniony pracownik. Dodatkowo pracodawca użytkownik został zobowiązany do informowania na piśmie agencji pracy tymczasowej (dalej agencji) o braku wymienionych wyżej przeciwwskazań do wykonywania pracy tymczasowej. W myśl ustawy, pracownik tymczasowy nie może wykonywać na rzecz pracodawcy użytkownika pracy wymagającej uzbrojenia w broń palną bojową lub przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej, na których posiadanie konieczne jest pozwolenie. Ustalanie wynagrodzenia, w tym za urlop i ekwiwalentu urlopowego Pracodawca użytkownik ma obowiązek poinformować agencję nie tylko o wynagrodzeniu, jakie ma przysługiwać pracownikowi tymczasowemu, ale i o wewnętrznych regulacjach dotyczących wynagradzania, jakie obowiązują w firmie. Co więcej, musi zawiadamiać agencję o każdej zmianie w płacowych unormowaniach i udostępnić je do wglądu, jeśli o to zawnioskuje. Ustawa zmieniająca modyfikuje ponadto reguły dotyczące wynagrodzenia urlopowego. Maksymalne limity zatrudnienia tymczasowego Obecnie przepis ustawy stanowi, że jeden pracownik tymczasowy może pracować dla danego pracodawcy użytkownika tylko we wskazanych okresach, bez względu na to, ile agencji go skierowało. Przy czym sumuje się okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę oraz umowy prawa cywilnego. Według nowej ustawy, pracodawca użytkownik prowadzi ewidencję osób wykonujących pracę tymczasową na podstawie umowy o pracę i umowy prawa cywilnego, zawierającą informacje o dacie rozpoczęcia i zakończenia wykonywania takiej pracy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy oraz przechowuje ją przez okres jej prowadzenia i przypadający bezpośrednio po nim okres 36 miesięcy. Zwracamy uwagę! Do osób w wieku od 16 do 18 lat będących uczniami, skierowanych do wykonywania pracy tymczasowej na podstawie umowy prawa cywilnego, należy stosować odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące zatrudniania młodocianych w innym celu niż przygotowanie zawodowe. ? Prawa pracownicy tymczasowej będącej w ciąży Wskutek zmiany ustawy pracownica tymczasowa korzysta z prawa do przedłużenia do dnia porodu umowy o pracę, jeśli uległaby ona rozwiązaniu po upływie 3 miesiąca ciąży. Warunkiem jest jednak posiadanie łącznego co najmniej 2-miesięcznego okresu skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję na podstawie umowy o pracę, który obejmuje:

• okres lub okresy skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przypadające w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy poprzedzającym zawarcie umowy o pracę, do której miałby mieć zastosowanie art. 177 § 3 K.p.,
• okres przypadający od dnia zawarcia umowy o pracę do dnia, w którym pracownica tymczasowa osiągnęła łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej.

Liczy się przy tym okres skierowania przypadający od 1 czerwca 2017 r. Do umów o pracę trwających w dniu 1 czerwca 2017 r. przepis art. 177 § 3 K.p. stosuje się od dnia przypadającego bezpośrednio po osiągnięciu przez pracownicę łącznego co najmniej 2-miesięcznego okresu skierowania do pracy tymczasowej na podstawie takiej umowy, liczonego od 1 czerwca br. (art. 11 ustawy zmieniającej). Maksymalne limity pracy tymczasowej, o których mowa wyżej, nie dotyczą umów o pracę przedłużonych do dnia porodu. Nowe uprawnienia pracownika tymczasowego W myśl ustawy, pracownik tymczasowy nie później niż w terminie 7 dni od zawarcia z nim umowy o pracę oraz 7 dni od ewentualnych zmian powinien otrzymać od agencji, w postaci papierowej lub elektronicznej, informacje umożliwiające mu nawiązanie bezpośredniego kontaktu z przedstawicielami agencji. W przypadku pracowników zatrudnionych w dniu 1 czerwca 2017 r. formalności tej agencja obowiązana jest dopełnić w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej. W związku z tym od 1 czerwca 2017 r. pracownik tymczasowy ma takie samo prawo wyboru wskazania sądu właściwego miejscowo do rozpatrzenia jego sprawy, jak pracownik własny agencji. Będzie mógł wytoczyć powództwo przed sądem właściwości ogólnej pracodawcy, lub w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana, albo w którego okręgu znajduje się zakład pracy.