Od 31 marca 2020 r. na mocy przepisów antykryzysowych związanych z epidemią koronawirusa pracodawcom i pracownikom umożliwiono korzystanie z pracy zdalnej.

Taka forma świadczenia pracy została wprowadzona przez specustawę w sprawie COVID-19).

Pracodawca może wdrożyć pracę zdalną na podstawie specustawy w sprawie COVID-19, zgodnie z którym można polecić pracownikowi wykonywanie (przez czas oznaczony) jego normalnej pracy poza miejscem jej stałego świadczenia, najczęściej w domu pracownika. Pracodawca powinien przy tym zapewnić narzędzia i materiały do pracy zdalnej, choć nie jest to bezwzględnym wymogiem. Pracownik, pod pewnymi warunkami, może używać własnych narzędzi i materiałów.

W aktualnym stanie prawnym praca zdalna może być stosowana maksymalnie przez 180 dni od wejścia w życie specustawy w sprawie COVID-19, tj. do 4 września 2020 r.

Ustawodawca zdecydował się na przedłużenie granicznego terminu wykonywania pracy zdalnej. W ustawie z dnia 24 lipca 2020 r. o zmianie ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług oraz niektórych innych ustaw dokonano nowelizacji specustawy w sprawie COVID-19, w tym art. 3 tej ustawy, dotyczącego pracy zdalnej. Zgodnie z jego nowym brzmieniem praca zdalna może być wykonywana, w celu przeciwdziałania COVID-19, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu. Powyższa zmiana ma wejść w życie z dniem 5 września 2020 r.

Niezależnie od powyższej zmiany przepisów, która nie została jeszcze ostatecznie uchwalona, środowiska reprezentujące pracodawców od pewnego czasu postulują wprowadzenie pracy zdalnej do ogólnych regulacji prawa pracy. Prawdopodobne jest, że zostaną podjęte prace legislacyjne w kierunku zmiany Kodeksu pracy w tym zakresie.