Wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych w części finansowanej przez podmiot zatrudniający stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną odprowadzone w terminie określonym w ustawie o PPK, przy czym pracodawca wpłaty do PPK przez siebie finansowane oblicza w terminie wypłaty wynagrodzenia, a następnie ma obowiązek ich wpłacenia do wybranej instytucji finansowej w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. Jeśli składki do PPK nie zostaną wpłacone w tym terminie, będą kosztem uzyskania przychodów pracodawcy w miesiącu, w którym zostanie dokonana wpłata środków do PPK do instytucji finansowej.

Zdaniem Ministerstwa Finansów przez miesiąc, za który wpłaty do PPK są należne, należy rozumieć miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie pracownika stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający. Z kolei gdy pracodawca nie wpłaci składek do PPK w terminie określonym w ustawie o PPK, są one kosztem uzyskania przychodów pracodawcy w miesiącu, w którym środki na PPK zostaną wpłacone do instytucji finansowej.