Zdaniem KIS: „Wartość posiłków sfinansowanych pracownikom, z których skorzystanie jest dobrowolne, a pracodawca nie ma ustawowego obowiązku ich zapewnienia, stanowi dla korzystających pracowników przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PIT”.

Stan faktyczny

Spółka zatrudniająca pracowników, w celu podniesienia atrakcyjności pracy, przyciągnięcia nowych pracowników oraz zatrzymania obecnych, prowadziła efektywną politykę benefitową. Zawarła umowę z niezależnym podmiotem na nabycie usług kateringowych. W ramach programu spółka finansowała pracownikom ze środków obrotowych posiłki w określonej kwocie dziennej (z miesięcznym limitem). Skorzystanie z programu było dobrowolne i przysługiwało każdemu pracownikowi zatrudnionemu w spółce. Pracownik, który chciał skorzystać ze świadczenia, wypełniał deklarację przystąpienia do programu. Posiłki przysługiwały w dniach, w których była świadczona praca. Zamówienie posiłku powyżej limitu wiązało się z koniecznością opłacenia przez pracownika nadwyżki. W przypadku rezygnacji przez pracownika z posiłku nie przysługiwał mu ekwiwalent. Spółka była w stanie przypisać indywidualnemu pracownikowi wartość sfinansowanych dla niego posiłków. Na spółce nie ciążył ustawowy obowiązek zapewnienia pracownikom ww. posiłków.

Spółka zapytała organ podatkowy, czy koszty finansowanych przez nią posiłków stanowią przychód pracownika i czy w konsekwencji ciążą na niej obowiązki płatnika z tego tytułu.

Stanowisko Dyrektora KIS

Dyrektor KIS wskazał, że za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Dyrektor KIS wskazał, że zapewnienie i sfinansowanie pracownikom posiłków odbywa się za ich zgodą i korzystają oni z tego świadczenia dobrowolnie. Zapewnienie posiłków pozwala uniknąć danemu pracownikowi wydatku, który poniósłby na zakup żywności przeznaczonej do konsumpcji podczas godzin pracy (koszty wyżywienia pracownik musi ponosić niezależnie od wykonywania obowiązków pracowniczych). Ponadto świadczenie to jest dokonywane na rzecz konkretnego pracownika (przypisane indywidualnemu pracownikowi), zatem jest znana wartość pieniężna tego świadczenia przypadająca na danego (konkretnego) pracownika.

W konsekwencji organ podatkowy uznał, że kwota sfinansowanych pracownikowi posiłków stanowi dla niego świadczenie skutkujące powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego pracodawca ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.