Jeśli płatnik ponosi za kontrahenta ciężar podatku u źródła (poprzez ubruttowienie należności) w sytuacji, gdy obowiązek pokrycia przez niego tego podatku wynika z postanowień umowy łączącej strony lub gdy z przyczyn obiektywnych płatnik nie ma możliwości poboru tego podatku, to kosztem podatkowym może być cała wartość ubruttowionej należności, a więc także "zawarty" w niej podatek u źródła. Z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2017 r., wynika, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności na rzecz kontrahentów zagranicznych, od których powinny pobrać (jako płatnicy) zryczałtowany podatek dochodowy (tzw. podatek u źródła), są zobowiązane podatek ten pobrać w dniu dokonania wypłaty ww. należności. Odnosząc się do możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów płatnika ww. podatku, w sytuacji, gdy podatek ten opłaca płatnik, organ podatkowy stwierdził, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany,
• wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z ustawą o PDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Organ podatkowy wskazał, że w ww. przepisie brak jest regulacji, które wyłączałyby z kosztów podatkowych poniesiony przez płatnika koszt podatku u źródła, zapłaconego za kontrahenta zagranicznego.