Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Kary te nie mogą stanowić kosztu podatkowego, ponieważ zostały wprost mocą ustawy wyłączone z tych kosztów. Celem tego przepisu jest uniemożliwienie przedsiębiorcom pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z nienależytym prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odszkodowania lub kary umowne mogą stanowić koszty podatkowe tylko w sytuacji, gdy podatnik dochował należytej staranności. Jeżeli obowiązek zapłaty kary umownej bądź odszkodowania wynika z winy podatnika, jego niestarannego działania, lekkomyślności czy niedbalstwa, to nawet jeżeli nie są one wyłączone z kosztów podatkowych, nie mogą zostać ujęte w podstawie opodatkowania. Takie kary umowne i odszkodowania nie spełniają ogólnej definicji kosztu podatkowego.