Z dniem 1 stycznia 2019 r. do ustawy o pdof wprowadzono artykuł dotyczący ulgi termomodernizacyjnej, która przysługuje podatnikom PIT opodatkowanym według skali podatkowej, podatkiem liniowym oraz opłacającym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W ramach tej ulgi podatnik, będąc właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego, ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Odliczenie to nie może przekroczyć 53.000 zł.

Z prawa do ulgi termomodernizacyjnej może skorzystać właściciel lub współwłaściciel istniejącego już budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Przepisy określające tę ulgę nie odwołują się do nowo budowanego budynku jednorodzinnego.

W razie niezrealizowania przedsięwzięcia w okresie do 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek, podatnik musi dokonać zwrotu ulgi, czyli doliczyć kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin. Wydatki, które nie znalazły pokrycia w rocznym dochodzie podatnika uzyskanym w latach, w których ponosił wydatki na termomodernizację, można odliczyć nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Limit czasowy na wykorzystanie ulgi jest liczony odrębnie dla każdego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.